158. definicja współczesnego człowieka

     Tabula rasa znajomych mniejszych i większych. To mamy w głowie w chwili narodzin. Potem pojawiają się koleżanki i koledzy z lat dziecinnych, pierwsze przyjaźnie, miłości i znajomi ze studiów. Chodzimy wśród ludzi i zostawiamy ślady. Nie do starcia niestety.
      Bo czy da się zapomnieć i wymazać z naszego życia to, czego nie chcemy pamiętać? Ludzi, kłótnie, błędy, nerwy i złośliwości plączące się często po sąsiednich ulicach.. Niestety one, mimo potężnych chęci, nie przestają istnieć. Może są ignorowane, trochę zapomniane lub "dla świętego spokoju" zażegnane, ale mimo to wciąż są. Boleśnie bez końca.
     Popełniłam w życiu wiele błędów. Byłam  złośliwa, kłamliwa a nawet fałszywa. Rzadko, jednak zdarzyło mi się. Było mnóstwo przyczyn i innych zawiłych nastrojów, ale to akurat w tym wszystkim ma najmniejsze znaczenie. Dziś z jednej strony żałuję, ale z drugiej wiem, że dzięki tym potknięciom, wyrzutom sumienia i nauczkom jestem dziś taka, jaką siebie w pełni akceptuję. Dojrzałam. Do szczęścia, do szczerości, konsekwencji i upartości w dążeniu do celu. Dojrzałam do tego, by nie musieć myśleć o sobie kosztem innych.
     Błędy z przeszłości niestety mimo to nie zniknęły. Mijam je bez słowa na ulicy i już nawet nie głowię się nad tym, jak je zniwelować.  Bo czasem się po prostu nie da. Trzeba z nimi żyć i jednocześnie z samym sobą. Z błędami, nerwami i pustkami po kilku osobach. Definicja współczesnego człowieka.