176. Nierozumne egoistyczne istoty

     Pogotowie zabrało mnie do szpitala wieczorem 27. stycznia- w Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holocaustu. Pamiętałam o tym w najbardziej krytycznych momentach, gdy prawie mdlałam z bólu: "Wytrzymasz to, dasz radę. To, co teraz przechodzisz to pikuś w porównaniu do cierpień tamtych ludzi. Musieli być sto razy silniejsi od Ciebie, więc zaciśnij zęby i to przetrwaj." Oni nie otrzymywali pomocy. Nie byli zabierani do szpitala i otaczani troskliwą opieką. Nie dostawali leków przeciwbólowych ani wzmacniających kroplówek. Ja zdrowiałam z każdą godziną a oni umierali..
     Po prawie tygodniowym pobycie w szpitalu wróciłam do pracy zaledwie trzy dni przed najważniejszym świętem w szkole. Byłam lekko zdezorientowana i osłabiona, ale nadzorowałam wiele zadań na miarę swoich możliwości. Współpracownicy wiedzieli, co przeszłam i jak krótko jestem w szkole, ale mimo to zdarzyły się dwie nierozumne istoty, które chciały wymusić na mnie przejęcie w ostatniej chwili dodatkowych obowiązków. Jedna z "Pań" zagroziła, że w razie odmowy będę musiała się tłumaczyć przed dyrektorem. Jaką to trzeba być bezmyślną osobą, żeby w taki sposób potraktować kogoś po świeżym pobycie w szpitalu ? Czy ten wyścig szczurów i permanentne próby wymigania się od obowiązków nie mają granic ?? Takie dojrzałe matki, a tak głupie..

     Oczywiście stanowczo odmówiłam, a dyrektor dużego żalu do mnie z tego powodu nie miał. I ze względu na moje oburzenie, i ze względu na empatię, którą on, w przeciwieństwie do niektórych, posiada.