138. się porobiło..

     Diametralne zmiany w naszym życiu zachodzą często dość niespodziewanie. Czasem z roku na rok, a czasem nawet z dnia na dzień. Niespodziewane czyli nie zawsze do przewidzenia.
     Mój ostatni post jest sprzed miesiąca. Pisałam o singlach, a dziś dziwnie się czuję na samą myśl, czy może fakt, że.. chyba z kimś jestem. Takie subiektywne "chyba"z racji permanentnego niedowierzania. Na teraz.
    Poznaliśmy się wirtualnie, rozmawiamy i kochamy się realnie. Mój zapach na jego pościeli i jego na moim ciele. Dotyk, wzrok, myśli, oceny, zasady i śmiech. Obiady, sałatki, filmy i spacery również. Od połowy sierpnia- tak mniej więcej. Choć początki, o dziwo, tego nie zapowiadały. W pierwszych spotkaniach i rozmowach dominowały irytacja, rozczarowanie, nuda a nawet złość. A potem, po miesiącu milczenia tak jakoś...się porobiło. Żadna stara, przechodzona miłość. Świeża lecz dojrzała jednocześnie. Między rówieśnikami. I odległa również nie. Dzieli nas zaledwie 12 km, a znamy się raptem dwa miesiące.
     Dwa buntownicze, zżerane przez samotność charaktery. W swoim towarzystwie już dawno złożyliśmy broń. I dobrze nam z tym.
    O zawiłościach i trudnościach w pracy opowiem następnym razem. Nacieszę się obecnym nastrojem.