94. jeszcze ten jeden raz

     Pracy ciąg dalszy. Wczoraj z tego powodu złapałam nieprzyjemnego doła, ale kryzys został na szczęście zażegnany ;) No bo często taka zmęczona jestem; obolała (ach ten cierpiący kręgosłup i zapracowana głowa...) i smutna.. Zrobiło mi się wczoraj przykro, bo nie mam czasu dla znajomych, rodziny; nie mam czasu na tak uwielbiany przeze mnie taniec i dobrze, że chociaż dla siebie go troszkę znajduję choć ledwo.   
     Wczoraj poczułam się jak więzień we własnej klatce. Z jednej strony pragnęłam z całych sił uwolnić się, uciec od tego wszystkiego i jechać się bawić, ale z drugiej.. nie miałam na to siły. Duch chciał, ale ciało mu odmawiało posłuszeństwa. Zasnęłam ze śladami łez na policzkach i słowami ulubionej piosenki w głowie..
     O wyczekiwanych, wiosennych zakupach w galerii również musiałam zapomnieć, ale paradoksalnie cały czas się dziś uśmiecham :) Znalazłam na te wszystkie moje bolączki receptę: cierpliwość. Nie wszystko naraz, bo Rzym przecież nie od razu zbudowano dlatego najpierw maksymalnie ogarnę pracę, a potem co najmniej w taki samym stopniu zajmę się sobą :) "Jeszcze trochę, jeszcze tylko tydzień, maksymalnie dwa i wreszcie to zostawisz za sobą.." :) Za trzy tygodnie zakończenie roku klas maturalnych. Już nie pamiętam kiedy tak bardzo wyczekiwałam na ten moment. Odmówię sobie teraz wielu rzeczy, ale dzięki temu będę wyspana, skoncentrowana i nie zaryzykuję bolączek z powodu zaległości, a za dwa tygodnie... oj będzie się działo :) Na pewno !
      Moją ulubioną ostatnio piosenkę również dziś zacytuję. Jest taka piękna, sentymentalna a słowa "z romansów tylko miłość znać" sprawiają, że wzdycham z żalem, bo przecież mi nie dane było się z tym spotkać... Nie z miłością, bo jej smak poznałam; z tylko miłością- gwoli jasności..

    

Ps. Rozwiązanie moich "miłosnych dylematów" już niebawem. Czuję je w powietrzu ;)